Een bijzondere bijeenkomst in onze Maria-kerk die laatste dinsdag van de maand mei. Een volle kerk, voor een deel gevuld met rol- en gemakkelijke stoelen, bezet door bedevaarts gangers, zieken en senioren en belangstellende parochianen. Ieder was welkom op deze -hoewel druilerig- qua sfeer warme dag, al zolang traditioneel in de laatste week van de Meimaand gehouden.

Om 11.00 uur luidde de bel die de Eucharistieviering aankondigde en kwam er een stoet in kerkelijke kleding gehulde priesters en misdienaars binnen onder het zingen van “Wij groeten U o Koningin…”. Een mooi gezicht, vooral de kleding met mijter van onze kardinaal W. J. Eyk. Hij was de hoofdcelebrant, hij leidde de viering nadat pastoor Mauricio een mooi welkom had uitgesproken. N.a.v. de lezing uit de Handelingen der Apostelen waarin Paulus en Silas gevangen genomen, gegeseld en in de gevangenis geworpen worden door het bestuur van de stad en daaruit door goddelijk ingrijpen bevrijd worden.
 Hij begon zijn overweging met zijn laatste jaar op het seminarie, veertig jaar terug, en hij o.a. les kreeg van rechercheurs van de politie die hen een kijkje gaven in hun werk.

De media, de kritiek die we vaak horen en geven is dat de straffen veel te licht zijn, dat de strafmaat omhoog moet. Maar, als je opgesloten zit, afgesloten bent van het leven in zekere zin, is dat een onvoorstelbaar gebeuren voor ons buitenstaanders moeilijk in te denken. Wat is het dan geweldig om buiten je cel te kunnen praten met een advocaat, of een maatschappelijk werker, iemand die luistert naar je verhaal. Even weer gewoon, even weet hebben van de wereld daarbuiten.

Jezus kondigt ook een advocaat aan, een raadsman voor als Hij er niet meer zal zijn. Met Pinksteren gedenken we dat Hij zijn geest uitstort aan de 12 apostelen en Maria, die het Woord verder zullen brengen. In de eerste eeuw veel vervolging en haat, maar “Wees niet bang, de Geest die Ik jullie geef zal je te binnen brengen al wat Ik jullie verteld heb”. Zij hoeven zich geen zorgen te maken, de raadsman, de advocaat, de paracleet (trooster) zal blijven, zal er altijd zijn. Dat de kerk er al 2000 jaar is, komt niet door ons doen en laten, integendeel, maar door de bezieling via de Heilige Geest. Dit is de innerlijke kracht waardoor wij in staat zijn ons gevangen zitten in ziektes, handicaps zwaktes, aan te kunnen. Door met die Geest te leven, Hem toe te laten in onze gedachten, in ons bestaan. Maria werd overschaduwd door de heilige Geest, werd moeder van Christus en beeld van de kerk. Haar beeld al sinds 1380 in deze regio, sinds 100 jaar hier op deze plek vereerd.